قطره SDF
روش های غیر تهاجمی در دندانپزشکی مزایای زیادی دارد. عدم تراش دندان و حفظ ساختمان دندان، کاهش زمان کار، عدم وجود درد و بدنبال آن عدم نیاز به بی حسی از مزایای این درمان ها است. از جمله این روش ها استفاده از ترکیبات دارای فلوراید نقره است. SDF مخفف سیلور دی آمین فلوراید ترکیبی حاوی فلوراید نقره است. عملکرد SDF به این صورت است که جلوی پیشرفت پوسیدگی را می گیرد هر چند حفره پوسیدگی را حذف نمی کند؛ در واقع نقره اثر ضد میکروبی دارد و فلوراید سبب رمینرالیزاسیون (معدنی شدن مجدد) دندان ضعیف شده می شود.
از سال ۱۹۶۹ SDF برای پیشگیری از پیشرفت پوسیدگی در کودکان خردسال، کاهش حساسیت دندان در دندان های دائمی در حال رویش و کاهش حساسیت ریشه دندان های افراد مسن استفاده می شد. در سال ۲۰۱۴ سازمان غذا و دارو آمریکا و در سال ۲۰۱۷ انجمن دندانپزشکی کودکان آمریکا استفاده از آن را برای افراد با شرایط ویژه ( کودکان خردسال با همکاری ضعیف، افراد ساکن در مناطق محروم یا افرادی که نمی توانند مدت طولانی روی یونیت قرار بگیرند) تایید کرد.
هر چند کاربرد این قطره آسان است اما تغییر رنگ سیاه دندان بعد از استفاده مهمترین عیب آن محسوب می شود. با توجه به تغییر رنگ سیاه، کاربرد قطره SDF در دندان های عقب بسیار مطلوب است و در دندان های جلو باید حتما قبل از استفاده تغییر رنگ دندان برای بیمار یا والدین بیمار توضیح داده شود. در دندانپزشکی کودکان انتظار بر این است که با استفاده از این قطره، رعایت بهتر بهداشت و تغذیه در خانه پوسیدگی پیشرفت نکند و با بزرگتر شدن کودک امکان درمان ترمیمی مناسب در مطب فراهم شود. نکته مهم این است که قطره SDF برای دندان هایی که پوسیدگی عصب دندان را درگیر کرده است یا آبسه دارند، کارایی ندارد.