آرامبخشی به معنی استفاده از دارو برای کاهش اضطراب یا کنترل رفتار بیماران برای انجام درمان های مختلف پزشکی و دندانپزشکی است . استفاده ازدارو و آرامبخشی برای بعضی از عکسبرداری ها ( MRI یا CT.SCAN ) درکودکان یا معاینات سیستم گوارشی ( آندوسکوپی و ... ) تقریبا ضروری است. آرامبخشی سطوح مختلفی دارد واز خفیف تا عمیق طبقه بندی می شود. در آرامبخشی خفیف ، عموما اضطراب بیمار کم می شود وبیمار می تواند به طور پیوسته به دستورات کلامی و تحریکات ، پاسخ متناسب دهد. درسطوح متوسط وعمیق آرامبخشی ، پاسخ بیمار به تحریکات کمتر می شود وبیمار به خواب عمیقی می رود.
در بیهوشی عمومی بیماربا تحریکات بیدار نمی شود وبرای حفظ تنفس به کمک دستگاه نیاز دارد. از آنجا که آرامبخشی وبیهوشی درادامه هم قراردارند وخط مرزی قطعی ، بین این دو نیست وخطر عمیق شدن هر مرحله از کار وجود دارد، آرامبخشی باید توسط فرد متخصص به مدیریت راه هوایی و اورژانس انجام شود ودرمان در محیطی صورت بگیرد که امکانات درمانی ودارویی مناسب وجود داشته باشد.متاسفانه با بروز پوسیدگی های دندانی درسن کم ، نیاز به درمان های پیچیده دندانپزشکی درکودکانی که هنوز همکاری ندارند ، زیاد شده است. همچنین کودکان ، نوجوانان وبزرگسالانی هستند که ترس زیادی از انجام درمان های دندانپزشکی دارند. مداخله دارویی جهت کسب همکاری یا کاهش اضطراب بیماران با عنوان آرامبخشی در دندانپزشکی ( خواب آوری ) شناخته می شود. انتخاب درمان تحت آرامبخشی یا بیهوشی عمومی براساس شرایط بیمار و وضعیت پوسیدگی ها ودرمان های مورد نیاز صورت می گیرد .
